Niepokalana Matka Słowa. Szkice do mariologii obiektywnej część 2

Kapłan diecezji pelplińskiej (ur. 1979), ojciec duchowny w Wyższym Seminarium Duchownym w Pelplinie, adiunkt w Katedrze Teologii Fundamentalnej i Dogmatycznej na Wydziale Teologicznym UMK w Toruniu. Autor książek: Teologiczna wizja cielesności człowieka w nauczaniu Karola Wojtyły – Jana Pawła II (Lublin 2012), Elementarz człowieka wolnego (Pelplin 2014), Pieśń dla Pana na osiem akordów. Teologia na usługach miłości (Toruń 2016) oraz Niepokalana zawsze zwycięża! (Pelplin 2018).

Mariologia zaprezentowana przez księdza Sławomira Kunkę doskonale odpowiada metodzie teologii dogmatycznej, zalecanej przez Ojców Soboru Watykańskiego II w Dekrecie o formacji kapłańskiej, w którym czytamy, że teologia powinna być uprawiana w powiązaniu z ludzkimi problemami (treść dekretu soborowego jest skierowana przeciwko teologii oderwanej od życia), a także z myślą o komunikatywnym zwiastowaniu treści teologicznych, do których bez cienia wątpliwości zaliczamy mariologię. (…).

Posługując się oryginalnym słownictwem wybitnego teologa i personalisty, ks. prof. dra hab. Czesława Stanisława Bartnika (KUL), należy stwierdzić, że jest to mariologia żywa, sięgająca

dna duszy, bardzo precyzyjna, trafna i obdarzona jakimś „absolutnym słuchem” prawowierności, a przy tym „koresponduje ze znakami czasu, z epoką, kulturą, duchowym stanem świata, by jednocześnie wybiegać daleko w przyszłość”.

ks.prof. dr hab. Marian Kowalczyk SAC,

kierownik Katedry Teologii Dogmatycznej UKSW (frag. recenzji)