Nowy ilustrowany przewodnik po Pelplinie-Reprint

Bazylika katedralna w Pelplinie, która wraz z byłym opactwem cysterskim jest dzisiaj Pomnikiem Historii. Na przestrzeni wieków kościół ten był opisywany i prezentowany przez różnym autorów. Przewodnik ten, autorstwa jednego z ważniejszych naukowców Pelplina ks. prał. Romualda Frydrychowicza zachwyca swoją dokładnością opisu kościoła pelplińskiego, opactwa ale także zabytków Pelplina (kościół św. Józefa, Bożę męki, budynek gimnazjum) . „Nowy ilustrowany przewodnik po Pelplinie” jako reprint z 1928 roku nadal zachwyca swoja oryginalnością, a przede wszystkim jak wskazuje sam tytuł na nowo ukazuje piękno zabytków biskupiego miasta.

„Nowy ilustrowany przewodnik po Pelplinie” ks. prałata dr. Romualda Frydrychowicza, wydany w Pelplinie w 1928 roku, doczekał się nowej edycji. Wydawnictwo „Bernardinum” przygotowało reprint, czyli wierną kopię oryginału tego dzieła.

Liczącą 164 strony pracę otwiera opis miejscowości, charakterystyka jej położenia i walorów geograficznych. Autor wyjaśnia, skąd pochodzi nazwa Pelplina, kreśli też jego krótki rys historyczny. Wymienia w porządku chronologicznym wszystkich opatów pelplińskich, którzy stali na czele klasztoru istniejącego w Pelplinie przez 549 lat. Tłumaczy, jak to się stało, że Pelplin został stolicą diecezji chełmińskiej. Sporo miejsca poświęca Frydrychowicz tematyce kościoła katedralnego – jego budowie, konsekracji, rozmiarom, szczegółowemu opisowi wnętrza, przyległych i sąsiednich zabudowań.

Publikacja ta pozwala zanurzyć się w klimacie minionych wieków, poznać dawne dzieje Pelplina, jego urokliwe miejsca i wyjątkowe zabytki. Niektóre z nich zmieniały swe oblicze na przestrzeni czasów, inne możemy podziwiać już tylko na starych fotografiach.

Romuald Frydrychowicz (1850–1932) – duchowny katolicki, historyk regionalny. Studiował w Seminarium Duchownym w Pelplinie. W 1878 przyjął święcenia kapłańskie. Studiował także we Wrocławiu, Berlinie i Halle. W 1880 otrzymał doktorat z filozofii na podstawie rozprawy „Zur Kritik R. Haidensteins”. W latach 1880–1930 był wykładowcą w Collegium Marianum w Pelplinie, ucząc w nim historii. Większość prac naukowych poświęcił historii Pelplina oraz historii parafii. Gromadził podania ludowe z terenu Pomorza oraz zajmował się toponomastyką, rejestrując nazwy pól, łąk, rzek i jezior do „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego”. 6 grudnia 1922 w uznaniu zasług otrzymał od prezydenta RP Order Odrodzenia Polski. W 1928 z okazji złotego jubileuszu kapłańskiego papież Pius XI mianował go szambelanem honorowym.